Constructivism is a theory of knowledge (epistemology) [1] that argues that humans generate knowledge and meaning from an interaction between their experiences and their ideas. During infancy, it is an interaction between their experiences and their reflexes or behavior-patterns. Piaget called these systems of knowledge schemata. Constructivism is not a specific pedagogy, although it is often confused with constructionism, an educational theory developed by Seymour Papert, inspired by constructivist and experiential learning ideas of Jean Piaget. Piaget's theory of constructivist learning has had wide ranging impact on learning theories and teaching methods in education and is an underlying theme of many education reform movements. Research support for constructivist teaching techniques has been mixed, with some research supporting these techniques and other research contradicting those results
Constructivism คือทฤษฎีความรู้ (ญาณวิทยา) [1] ที่โต้แย้งว่ามนุษย์สร้างความรู้และความหมายจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์และความคิดของพวกเขา ในช่วงวัยทารกก็คือปฏิสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์และ reflexes ของพวกเขาหรือลวดลาย - พฤติกรรม Piaget เรียกว่าระบบเหล่านี้ของ Schemata ความรู้ Constructivism ไม่ได้สอนเฉพาะแม้ว่าจะมักจะสับสนกับ constructionism, ทฤษฎีการศึกษาการพัฒนาโดย Seymour Papert, แรงบันดาลใจจากคอนสตรัคติและความคิดการเรียนรู้จากประสบการณ์ของ Jean Piaget Piaget ทฤษฎีของการเรียนรู้คอนสตรัได้มีผลกระทบตั้งแต่กว้างในการเรียนรู้ทฤษฎีและวิธีการสอนในการศึกษาและเป็นชุดรูปแบบพื้นฐานของการเคลื่อนไหวการปฏิรูปการศึกษาหลาย การสนับสนุนการวิจัยเชิงเทคนิคการสอนคอนสตรัได้รับการผสมกับงานวิจัยที่สนับสนุนเทคนิคเหล่านี้และงานวิจัยอื่น ๆ contradicting ผลลัพธ์เหล่านั้นบางส่วน